Zgromadzenie Córek
Najczystszego Serca
Najświętszej Maryi Panny

Przy parafii pod wezwaniem Świętego Pawła Apostoła w Drawsku Pomorskim pracują Siostry ze Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca NMP. Oto ich historia:

Zgromadzenie Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny, popularnie zwane SERCANKAMI, zostało założone 8 grudnia 1885 r. przez bł. O. Honorata Koźmińskiego i Matkę Paulę Malecką.

Jest to Zgromadzenie bezhabitowe – siostry nie noszą stroju zakonnego. Dlaczego?

Założenie Zgromadzenia i jego rozwój przypada na okres zaborów Polski. Sytuacja Kościoła była wówczas złożona i trudna: rząd carski dokonał na ziemiach polskich prawie całkowitej likwidacji klasztorów, zamknął wszystkie nowicjaty i zakazał przyjmowania nowych kandydatów. Bł. Honorat miał głębokie przekonanie, że życie zakonne jest dziełem Boga, a więc nie może być zniszczone, lecz powinno zmienić formę. Natchniony szczególną łaską Bożą odkrył w Ewangelii świętej model ukrytego życia zakonnego.

Uzasadnieniem ukrycia jest przykład Jezusa, który przez długie lata prowadził w Nazarecie życie nikomu nie znane jako Syn cieśli. Podobny przykład dała Matka Boża, która prowadziła życie proste, ukrywając swoje wybranie. Na tych podstawach O. Honorat oparł zasady życia zakonnego – bezhabitowego.

Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez Stolicę Apostolską w 1930 roku.

Celem Zgromadzenia jest chwała Boża, troska o zbawienie własne i bliźnich, a charyzmatem – naśladowanie Chrystusa w miłowaniu dzieci i młodzieży.

Z charyzmatu Zgromadzenia wypływa jego zadanie – praca opiekuńczo-wychowawcza wśród dzieci i młodzieży. Dlatego do Sióstr Sercanek O. Honorat kierował przede wszystkim nauczycielki.
Siostry miały apostołować w środowisku nauczycielskim, wychowawczym i rodzinnym, które jest niezwykle ważne dla Kościoła i społeczeństwa, aby przepoić je duchem prawdziwie chrześcijańskim. Początkowo działalność apostolska skierowana była na tereny Cesarstwa Rosyjskiego, aż po Syberię, a od 1923 roku na tereny Polski.

Siostry podjęły pracę w szkołach, w zakładach wychowawczych, prowadziły liczne sierocińce, przedszkola, pracownie krawieckie, wychowywały dzieci i młodzież w duchu wiary i moralności chrześcijańskiej.
Do II wojny światowej w placówkach prowadzonych przez siostry troskliwą opieką otoczonych była duża liczba dzieci i młodzieży.

Po wyzwoleniu Polski siostry miały ogółem ponad 3 tys. „podopiecznych”.

Źródło: www.sercankicsm.pl